Weer terug in Nederland

Zoals beloofd nog een blog van mijn hand die iets vertelt over onze bijzondere fietsreis van Eindhoven naar Frankrijk. Want zo’n reis maak je niet ieder jaar. Tenminste 6 van de 7 teamleden niet. Dick is een notoire fietsvakantieganger die vele duizenden kilometers meer in de benen heeft dan wij. Toch was ook deze reis voor hem, net als voor ons, bijzonder.
Dat begint al bij alle voorbesprekingen, want ieder heeft zo zijn / haar eigen reden om mee te gaan en heeft ook zijn / haar eigen verwachtingen over wat er gaat komen. Of die verwachtingen dan ook bewaarheid worden moet nog blijken. Er is dan maar een oplossing. Plannen en gaan.
Tijdens onze tocht heb ik de volgende vraag geformuleerd: “Wat maakt deze fietstrip voor mij zo bijzonder?”
Het antwoord daarop is voor ieder persoonlijk en na overleg met elkaar hebben we besloten om ieders antwoorden op deze vraag kenbaar te maken aan ieder die deze blog heeft gevolgd.
Hou je vast ………………. De antwoorden.

Grenoble - Alpe D'Huez

Nu pas tijd om te bloggen. Het was me een zaterdag wel. De laatste dag van onze fietsreis naar Alpe d’Huez. In Grenoble hadden we een heerlijk hotel zodat we onze “laatste” voorbereiding wat dat betreft optimaal konden noemen. Een heerlijke douche, een goed bed en een vorstelijk ontbijt. Wat kon er vandaag nog mis gaan. Op de vrijdagavond moesten we uit veiligheidsoverwegingen toch echt afscheid nemen van onze schoenplaatjes. Die waren ernstig overleden na diverse eerdere kluunmomenten. Maar…….in Grenoble hadden ze fietsenwinkels. De ene opende op zaterdag nota bene pas om 10.00 uur de andere om 12.30 uur. Twee winkels in een hele grote stad. Die van 10.00 uur had ze niet meer maar een filiaal 5 km verderop in een banlieu had ze nog wel. Uiteindelijk, een uur later hadden we ze en anderhalf uur later dan gepland dan toch vertrokken.

Villebois - Grenoble

Beetje geïmproviseerd; zonder kaartje. Dat komt morgen.
Vrijdag 1 juni 2018
De dag waarop Imke jarig is. Normaal zijn we dan al op de berg en zingen we in de eetzaal met 500 mensen “lang zal ze leven”. Nu deden we het met z’n zevenen vanuit Villebois, het dorp van waaruit wij vanochtend vertrokken richting Grenoble.
In no time waren we het dorp uit. Frankrijk is gewoon een groot land met veel natuur waar zo links en rechts een paar grote steden neergelegd zijn en waar voor de rest om de 5 tot 10 kilometer een gehucht gesticht is. Waarom welke gehuchten waar gesticht zijn weten we niet maar er zal zeer waarschijnlijk vast ooit een reden zijn geweest om ergens een eerste boerderij te bouwen.
In het deel waar wij vandaag gefietst hebben liep al weer geen ene meter vlak. Sterker nog, we hebben vandaag 1.317 hoogtemeters achter de rug, onder de trappers of achter de banden.

Point-de Poitte - Villebois

Tja, weer een typisch Frans dorpshotel. Zijn wij nou zo verwend of snappen de Fransen het gewoon niet? Toch mogen we in het algemeen niet klagen over de Franse servies. Het maakt onze reis ook wel weer memorabel. Om 09.00 uur kwam de taxi voor rijden die onze bagage en de dames ging afzetten bij de garage in Vesoul. Daar stond onze gerepareerde bus. Voor de verandering hebben wij vandaag dus de dames uitgezwaaid. Iedereen klaagde over zware benen. Dat was na de zware rit van gisteren en de koude regen op onze spieren ook niet echt verwonderlijk.

Cult - Pont-de-Poitte

We waren jullie nog iets verschuldigd. 
Woensdag 30 mei 2018
Het viel niet mee om afscheid te nemen van ons kasteelachtige overnachtingsplek. Het hoofdgebouw bleek ergens in 1816 te zijn gebouwd. De eigenaar heeft in de afgelopen jaren met eigen handen verbouwingen uitgevoerd waarbij op vele plaatsen de antieke elementen intact zijn gehouden. Het kwaliteitsniveau was hoog. Evenals zijn prijzen……..LOL. De dames van de soignering, Ellen en Ans, moesten de hele dag op het kasteel wachten op berichten over de reparatie van de auto. Zij hebben zich in baronessenstijl laten verzorgen door de patron; en terecht.